7 yaşında bir kız çocuğunun “kış olimpiyatları ne zaman başlayacak?” diye sorması, biatlon yarışmalarını -bile- izlemesi, atlama müsabakasında “bakalım bu adam önceki yarışmacı kadar uzağa atlayabilecek mi?” diye heyecanlanması, hız patenini izlerken “bunu ben de yaparım ama biraz çalışmam lazım” demesi kendisine bir fayda sağlar mı acaba. Benim cevabım belli. Ben fiziksel olarak spor yapmak kadar seyretmenin ve takip etmenin de hayatın tamamı için çok çok yararlı olduğuna inanıyorum.

Çocukların müthiş bir öğrenme yeteneği ve bir de bunu besleyen acayip düzeyde merakları var. Kesinlikle yüzde yüz başarılır diye bir iddiam yok ama merak yönlendirilebiliyor galiba. Anne baba ne kadar çabalarsa çabalasın iş çocukta bitiyor elbette. Yine de çocuk ailesinin yaşamının parçası olan her etkinliği ve uğraşı daha kolay içselleştirebiliyor. Tabii kendini boğan bir ısrar ve baskı ortamında kalmamak koşuluyla.

Her yıl olduğu gibi bu yıl da bir sürü spor karşılaşması ve şampiyona var. Bunların bir kısmını televizyondan seyretmek bir kısmını da bizzat gidip görmek mümkün. Üstelik sinemaya ya da alış veriş merkezine gitmekten çok daha ucuza mal olur bu aktiviteler. Zaten çocuklar da hiç görmedikleri bir şeyi görmeye bayılıyorlar. Salonda plaj voleybolu var, buz hokeyi var, eskrim var. Var var var. Tembellik edilmezse bu kısmen farklı ve eğlenceli spor branşları sayesinde spora karşı çocukların merakını uyandırmak mümkün.

Uygulayanları biliyorum. İşe yarıyor.